ประวัติกลองกาฮอง

ประวัติ กลองคาฮอน

คาฮอน เป็นเครื่องดนตรีปะเภทโฟล์คซอง และ จัดเป็นเครื่องดนตรีที่ที่เรียกว่า "jug" instrument. แปลคร่าวๆก็คือเครื่องดนตรีที่ทำมาจากของที่หาได้ใกล้ๆตัว จากที่บ้านบ้าง ที่ทำงานบ้าง หยิบๆมา เคาะๆ ตีๆ ให้เกิดเสียง คาฮอน ในยุคแรกเป็นเพียงแค่กล่องไม้ธรรมดา ในประเทศเปรู รู้จักเอากล่องมาตีกันตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 นู่นแล้ว แต่กล่องในตอนแรก ทำมาจากลังใส่ปลาเก่าๆ สรรค์สร้างโดยเหล่าทาสชาวแอฟริกัน อาศัยเอากล่องนี้มาให้จังหวะแทนเครื่องดนตรีไว้ร้องรำทำเพลงกันแบบชิวๆ ในประเทศคิวบาเองก็เช่นกัน ใช้ตู้ลิ้นชักไม้มาดัดแปลงทำกล่องสำหรับตีให้จังหวะเหมือนกัน แถมทำมากันเป็นร้อยปีแล้วด้วย จนมาถึงปัจจุบันก็ได้เกิดการพัฒนา และกลายเป็นเครื่องดนตรีที่มีความสำคัญในบทเพลงของชาวเปรูและชาวคิวบา กลองคาฮอน ใช้ไม้ Pine หรือไม้เนื้อขาวอื่นๆ หนาประมาณ 3/4 นิ้ว ประกอบกัน 5 ด้าน ส่วนด้านที่ 6 หรือด้านหน้าใช้ไม้เนื้อบางอย่าง Plywood มาทำ ซึ่งไม้แผ่นบางๆนี้เปรียบเสมือนหนังกลองนั่นเอง และเป็นด้านที่ใช้เล่นมากที่สุด (ด้านอื่นเค้าก็เล่นกันนะ แล้วแต่จะสร้างสรรค์กันไป) ด้านในติดกับแผ่นหน้า ก็จะเอาแส้สแนร์ หรือสายกีตาร์มาขึงไว้ เวลาตีก็จะมีเสียงเหมือนกลองสแนร์ ตรงกลางก็จะมีเสียงทุ้ม ตามแต่ขนาดของกลอง ด้านหลังจะเจาะรูเพื่อให้ เสียงเบสมากขึ้นเวลาเล่น ผู้เล่นจะขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวกล่องและตีให้มันส์กระจายไปเลย... กลองคาฮอนเป็นที่นิยมสำหรับ ดนตรี Andean, Cuban,และ Flamenco music แต่ก็ยังไม่เป็นที่รู้จักกันนักในระดับสากล กลับไปถูกใจนักดนตรีประเภทอคูสติค ซะเต็มๆเพราะฉะนั้นเราก็จะเห็นกันว่า กลองคาฮอน มักจะมีส่วนในการสร้างสีสันให้ดนตรีอคูสติคมากพอสมควรเลยในปัจจุบัน...